‘Polyester arılar’ plastik beşiklerde bira kokulu bebek maması üretiyor

Dişi Ptiloglossa arıları yapacak çok işi ve az zamanı olan bekar annelerdir. Neyse ki, bebek bakımı plastikleri yapmak için tüylü bir dil kullanabilirler ve ardından bebek maması partilerini hazırlayabilirler.

Tucson’daki Arizona Üniversitesi’nden tozlaşma ekolojisti Stephen Buchmann, “Biz onlara şaka yollu polyester arılar diyoruz” diyor.

Kimyasal olarak arı yapımı plastik, insan yapımı polyesterlerin kuzenidir. Bir dişinin karnındaki büyük bir bez, her biri polyestere adını veren “ester” yapısal parçasına sahip, tekrar eden lakton bileşiklerinin Tinkertoy benzeri moleküllerini salgılar.

Yalnız bir dişi arı (Ptiloglossa arizonensis), yavrularını öldükten çok sonra bile hayatta tutmak için, kapalı odalara giden yeraltı bakım tünelleri (en sağda gösterilmektedir) oluşturur. Her birinin içinde, Solanum itüzümü çiçeklerinden (ortada), Agave’den (en solda) ve bakterilerden elde edilen sulu nektarı fermente eden polen partisini başlatır. Mikroplar besin ve ayyaş bir koku ekler.Bill Singleton

Malzeme, anne arıların yer altına kazdığı vazo şeklindeki küçük yuvalar için son rötuşları yapıyor. Bez salgısını yalamak ve çocuk odası duvarlarına bulamak için boya fırçası dillerini kullanırlar.

Buchmann, plastik tabakanın şeffaf, sert ve “biraz gevrek olabileceğini” söylüyor. “Yavru odası alanını güzel ve rahat, yüksek nemli tutması ve aynı zamanda kötü adamları dışarıda tutması düşünülmüştür.”

Bu anneler kıyamet günü hazırlayıcıları. P. arizonensis Buchmann’ın Arizona’da yaptığı araştırmalarda, dişilerin, güneş ışığındaki kendi kısa üreme çılgınlığından önce, her bir gencin yeraltındaki bir yıl boyunca ihtiyaç duyduğu tüm yiyecekleri plastik sığınaklara doldurmak için yalnızca birkaç haftası var. Her nesil büyük, hızlı uçan arılar, annelerinin bira gibi kokan sınırlı sayıda nektar ve polen karışımı dışında hiçbir şeyle beslenerek ve yüzerek büyürler.

Buchmann, diğer birçok arı türünün bebek mamalarını polen ve nektarı karıştırarak “bir tür Play-Doh kıvamına” getirdiğini söylüyor. “Dürt ve ezik.” Bununla birlikte, bir selofan arı yuvasında saklanan yiyecekler farklıdır.

Buchmann, yavru Ptiloglossa arılarının olduğu bir çocuk odasını açıp eğin “ve tüm bu şeyler o kadar sulu ki biter” diyor. Bunun nedeni muhtemelen bu polyester arıların topladığı olağandışı sulu nektardır. Çoğu, güneydoğu Arizona ve Sonora, Meksika’daki yarasalar tarafından kolayca höpürdetmek için yeterince akıcı olan agav bitkilerinin şamdan şeklindeki çiçek sivri uçlarından geliyor.

Irvine’deki California Üniversitesi’nden arı mikrobiyom araştırmacısı Tobin Hammer, bira kokulu demlemede ne olduğunu görmek için Buchmann’ı plastik üreten P. arizonensis arılarının yanı sıra selofan arılar adı verilen daha büyük gruptaki akrabalarını toplaması için görevlendirdi. Arıları, kuluçka hücrelerini, yiyecek toplamaları ve kaynak çiçekleri toplamak, çoğu beklemekle geçen birkaç yıl sürdü. Arılar yılda sadece birkaç hafta yer üstünde uçarlar ve ardından şafak vakti sadece iki saat kadar uçarlar.

Buchmann’ın bulduğu şeyin özeti “Oldukça şok edici”. P. arizonensis’in plastik fıçılara koyduğu yiyeceklerin bira kokusuna rağmen, “bakın, maya yok!”

Bu arıların mikrobiyal mayalayıcıları, geniş mantar krallığında hiçbir yerde gelişmedi. Bunun yerine, fermentörler çoğunlukla laktik asit bakterileri, Hammer, Buchmann ve meslektaşları 5 Nisan’da Frontiers in Microbiology’de bildirdiler. Arıların bebek maması küspesi mayalı bira değil, diyor Hammer, yoğurt veya lahana turşusuna daha yakın.

Arjantinli bir selofan arısı, Ptiloglossa matutina (Arizona’nın akrabası) da plastik beşikler yapıyor ve onları bebek maması ile dolduruyor. Bu bakım odalarından birinin içine yakından bakıldığında, dolgun beyaz arı larvasının, annesinin istiflediği sarı fermente gıdaya ve plastik astara (parça kenara çekilmiş, sağda) karşı görülüyor.LC Sarvetti et al/Journal of Hymenoptera Research 2013

Buchmann, genç arıların annelerinin bakteri kültürünü evden çıkarken yanlarında götürdüklerinden şüphe ediyor. Yavrular, arı biliminin bildiği kadarıyla erken büyümelerinin çoğunu kaka yapmadan geçirirler. Buchmann, daha sonra “bir anda” dışkıladıklarını söylüyor. Bu, bağırsaklardaki mikropları temizler ve atılan atıklar, yavru yaşamının bir sonraki aşaması için ipeğe sarılırken yavrudan ayrılır.

Gençlerin sonunda katıldığı yer üstü dünya, bol miktarda ikame bakteri sunar. Çiçeklerde – veya Buchmann’ın What a Bee Knows adlı yeni kitabında “bitki üreme organları” olarak adlandırdığı gibi – gelişir. Laboratuar analizleri, arıların karşılaştığı çeşitli mikropların bebek maması için bir şekilde elendiğini gösteriyor. Nasıl hala açık bir soru.

Büyük reşit olma kakasının insan duyarlılıkları için çözdüğü şey, arı larvalarının çocuk bezi olmadan aylarca içinde yüzdükleri yiyeceklerle nasıl beslenebilecekleri düşüncesidir.